Τηλεπικοινωνίες: Η πορεία των αποκρατικοποιήσεων στην Ευρώπη

[aesir]

Η αποκρατικοποίηση των πρώην κρατικών τηλεπικοινωνιακών μονοπωλίων στην Ευρώπη έχει μια περίπου 20ετή ιστορία, όμως τα τελευταία χρόνια επιταχύνθηκε, με καταλύτη -κυρίως- τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την απελευθέρωση της αγοράς τηλεπικοινωνιών, αλλά και τη γενικότερη τάση για πώληση περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στο κράτος.

Η KnowSys A.E. πραγματοποίησε έρευνα για την πορεία αυτής της πανευρωπαϊκής κίνησης και κατέγραψε τις διαφορετικές ταχύτητες με τις οποίες προχώρησαν οι αποκρατικοποιήσεις των τηλεπικοινωνιακών οργανισμών, αλλά και τις φάσεις και τις διαδικασίες με τις οποίες αυτό συνέβη. Στα πλαίσια αυτά καταγράφηκαν και ορισμένες από τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τις διαφοροποιήσεις των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό πεδίο.

Ανάμεσα στα συμπεράσματα καταγράφονται τα εξής:

- Με την εξαίρεση της Μεγάλης Βρετανίας (1984), οι ιδιωτικοποιήσεις στις τηλεπικοινωνίες στην Ευρώπη προωθήθηκαν κατά τη δεκαετία του '90, ενώ συνεχίστηκαν μετά το 2000 με αυξανόμενο ρυθμό. Σουηδία και Σλοβακία είναι από τις χώρες που ακολούθησαν την τάση τα τελευταία χρόνια.

- Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίζουν να πωλούν τα μερίδια που ελέγχουν στα πρώην κρατικά μονοπώλια τηλεπικοινωνιών, ως συνέπεια των Οδηγιών της Ε.Ε. για απελευθέρωση και περιορισμό των μονοπωλιακών καταστάσεων, αλλά και για να απαντήσουν στις ανάγκες μείωσης του δημόσιου χρέους.

- Οι αποκρατικοποιήσεις στις τηλεπικοινωνίες (έναν τομέα από αυτούς που αποκαλούνται "τα ασημικά της οικογένειας") δίνουν πολύ μεγάλα deals στην Ευρώπη και σε μερικές περιπτώσεις χωρών έχουν αποδειχθεί τα πιο μεγάλα στην ιστορία των χωρών αυτών (αφορά το πρώην Ανατολικό Μπλοκ).

- Παρόλο που από το 2003 η Ε.Ε. έχει ταχθεί αρνητικά απέναντι στη συνήθη χρήση της "χρυσής μετοχής"*, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φαίνεται να συμμορφώνονται με αργό ρυθμό. Η Ισπανία εγκατέλειψε το δικαίωμα αυτό στην Telefonica μόλις πέρυσι, η Ολλανδία το ίδιο, η Ιταλία ανακοίνωσε ότι θα συμμορφωθεί αλλά έχει εισαγάγει την πρακτική των "poison pills"**. Στην Πορτογαλία γίνεται συζήτηση περί του αν θα πρέπει να αυξήσει το Δημόσιο το ποσοστό του στην Portugal Telecom, σαν αντιστάθμισμα για την εγκατάλειψη του δικαιώματος της "χρυσής μετοχής". Ακόμη και σε καιρούς που η τάση είναι για ολοένα λιγότερο κράτος, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να διατηρήσουν έναν έστω μερικό έλεγχο στον ευαίσθητο τομέα των τηλεπικοινωνιών.

- Οι χώρες που ίδρυσαν ανεξάρτητες ρυθμιστικές αρχές πριν από την ιδιωτικοποίηση είδαν αυξημένες επενδύσεις στον κλάδο, σε σχέση με τις υπόλοιπες. Στη διεθνή πρακτική, οι επενδυτές είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερα για τηλεπικοινωνιακές εταιρίες σε χώρες που έχουν ρυθμιστική αρχή πριν από την ιδιωτικοποίηση, ενώ απαιτούν ένα risk premium προκειμένου να επενδύσουν σε χώρες όπου παραμένουν ασαφείς οι ρυθμιστικοί κανόνες της αγοράς τηλεπικοινωνιών.

- Η ιδιωτικοποίηση των Ευρωπαίων… ΟΤΕ έχει αποδειχθεί σε μερικές περιπτώσεις εξαιρετικά περίπλοκο θέμα, καθώς συνδέεται άμεσα με την πολιτική σκηνή. Η πολιτική συναίνεση και η ορθολογική διαχείριση του εργατικού δυναμικού, ήταν παράμετροι που έπαιξαν ρόλο στους ρυθμούς προώθησης της αποκρατικοποίησης. Ετσι, όχι τυχαία, αναδείχθηκε σε σπουδαίο παράγοντα το αν η αποκρατικοποίηση ήρθε να "δέσει" με ένα συνολικότερο σχέδιο μετασχηματισμών και μεταρρυθμίσεων, και ποια ήταν η ακολουθία και η εσωτερική λογική αυτών των μεταρρυθμίσεων. Χαρακτηριστικά, ας σημειωθεί ότι στη διεθνή "βιβλιογραφία", έχει τα τελευταία χρόνια υπάρξει μια μεταστροφή: από εκεί που όλοι συνιστούσαν γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις στις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, έχουν πληθύνει οι φωνές που θέτουν για κάθε ιδιωτικοποίηση προαπαιτούμενα όπως το θεσμικό και ανταγωνιστικό πλαίσιο - μια μεταστροφή από τη μακροοικονομική θεώρηση προς τα θέματα δομής του κλάδου και τα θεσμικά. Προβληματισμός επίσης έχει υπάρξει γύρω από το χαρακτήρα των οφελών από την ιδιωτικοποίηση. Διαφαίνεται προβληματισμός για τις περιπτώσεις που ένα κρατικό μονοπώλιο δώσει τη θέση του σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο…

- Οι όποιες κινήσεις ζητείται να λαμβάνουν υπόψη τη μακροπρόθεσμη πορεία των τηλεπικοινωνιών σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ακόμη, για χώρες που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εθνικά θέματα (Ελλάδα, Κύπρος) και πραγματοποιούν τεράστιες επενδύσεις στον αμυντικό τομέα, ζητείται με έντονο τρόπο η διαβεβαίωση ότι η ιδιωτικοποίηση δεν δημιουργεί κινδύνους (οποιουσδήποτε: από τον έλεγχο των στρατιωτικών τηλεπικοινωνιών μέχρι τις επικοινωνίες στο τελευταίο χωριό του τελευταίου ελληνικού απομακρυσμένου νησιού) για την εθνική ασφάλεια.

- Αρκετές είναι οι περιπτώσεις όπου η μετάβαση προς την ιδιωτικοποίηση επιχειρήθηκε να γίνει με τη συναίνεση των εργαζομένων (εξαιρουμένης της Γαλλίας και της Ισπανίας, η μετάβαση έγινε χωρίς σοβαρές κοινωνικές συγκρούσεις). Τα "ανταλλάγματα" είναι συνήθως μια πρακτική που ακολουθούν οι υπό αποκρατικοποίηση τηλεπικοινωνιακοί οργανισμοί ενόψει των περικοπών προσωπικού που φαίνονται απαραίτητες σε μια διαδικασία αναδιάρθρωσης και ιδιωτικοποίησης: οι επιχειρήσεις προχώρησαν σε μεγάλης κλίμακας περικοπές προσωπικού αφού έδωσαν ελκυστικά κίνητρα που αφορούσαν εθελοντικές παραιτήσεις, πρόωρη συνταξιοδότηση κ.ά. Το παράδειγμα του ΟΤΕ με την εθελούσια έξοδο δεν είναι το μοναδικό. Η Eircom και η France Telecom μείωσαν δραστικά το προσωπικό τους χωρίς απολύσεις, η πολωνική ΤΡ έκανε 50% περικοπές με υψηλότατες αποζημιώσεις αποχώρησης, στην Belgacom έχουν από το 1997 αποχωρήσει περισσότεροι από τους μισούς εργαζομένους μετά από συμφωνία με τα συνδικάτα, στην Deutsche Telekom συμφωνήθηκε μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού. Ταυτόχρονα, σε πολλές περιπτώσεις δόθηκαν στους εναπομείναντες εργαζόμενους πρόσθετα κίνητρα, που συνέδεαν το μισθό με την ατομική απόδοσή τους.

- Μετά τα κύματα αναδιαρθρώσεων και αποκρατικοποιήσεων, ιδιαίτερα συνηθισμένο έχει γίνει στις τηλεπικοινωνίες το μοντέλο του outsourcing - ειδικά στο επίπεδο της συντήρησης του δικτύου. Η Ισπανία, η Ουγγαρία, η Ιταλία και η Ολλανδία είναι οι χώρες όπου σημειώνεται περισσότερο το φαινόμενο αυτό. Στην Ισπανία, π.χ., περίπου 16.000 άνθρωποι εργάζονται σε εταιρίες που εκτελούν έργα για την Telefonica.

- Παρόλο που σε όλη την Ε.Ε. οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης είναι πολύ προχωρημένες (και υπάρχουν χώρες όπου το κράτος έχει αποχωρήσει ολοκληρωτικά από τα πρώην τηλεπικοινωνιακά μονοπώλια), οι εργασιακές σχέσεις θεωρείται ότι βρίσκονται ακόμη σε μετάβαση. Υπάρχουν περιπτώσεις (Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Γερμανία) εργαζόμενων "δύο ταχυτήτων": όσοι βρίσκονταν στην επιχείρηση προ της ιδιωτικοποίησης και όσοι ήρθαν σε αυτήν μετά - οι πρώτοι διατηρούν τα δικαιώματα που είχαν όταν εργοδότης τους ήταν το κράτος, ενώ οι δεύτεροι εργάζονται με καθεστώς ιδιωτικού υπαλλήλου. Το ποιος αντιπροσωπεύει τις διαφορετικές πλέον κατηγορίες εργαζομένων ήταν ένα πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στα συνδικάτα. Τα ιταλικά συνδικάτα το έλυσαν με συγχωνεύσεις σωματείων, ομοίως τα αυστριακά, ενώ σε άλλες περιπτώσεις επελέγησαν ειδικές συμφωνίες συνεργασίας ανάμεσα στα σωματεία.

- Παραμένοντας στο συνδικαλιστικό επίπεδο, πρέπει να σημειωθεί ότι το πέρασμα από έναν μονοπωλιακό οργανισμό σε μια πλειάδα τηλεπικοινωνιακών παρόχων έφερε το "θρυμματισμό" της αντιπροσώπευσης των εργαζομένων του κλάδου. Και βέβαια, όπως είναι φυσικό, την ύπαρξη πολλών συλλογικών συμβάσεων, που στις ευρωπαϊκές χώρες παρουσιάζουν μια ασταθή ισορροπία ανάμεσα στις κλαδικές και στις επιχειρησιακές.



*"χρυσή μετοχή": μία ή περισσότερες μετοχές που κρατά στην κατοχή της η κυβέρνηση και η οποία της δίνει το δικαίωμα βέτο όταν πρόκειται για σημαντικές αποφάσεις που αφορούν το μέλλον της εταιρίας. Η Ε.Ε. έχει ταχθεί αρνητικά απέναντι στο δικαίωμα αυτό.

**"poison pills": αμυντική πρακτική που ακολουθεί μια εταιρία όταν δεχθεί προσφορά επιθετικής εξαγοράς από κάποιον "ανεπιθύμητο μνηστήρα" - συνηθέστερος τρόπος είναι το οικονομικό δέλεαρ (π.χ. έκδοση και διανομή νέων μετοχών στους παλαιούς μετόχους), προκειμένου να καταστεί για τους μετόχους περισσότερο συμφέρουσα τη συγκεκριμένη στιγμή η διακράτηση των μετοχών τους παρά η πώληση. Η Ε.Ε. έχει αποδυθεί σε μια μακρόχρονη εκστρατεία για την εγκατάλειψη της πρακτικής αυτής.


http://www.knowhow.gr/ecPage.asp?id=34235&nt=105

[Stamatis]

Ρε παιδια για τον ΟΤΕ μιλαμε, ολοι ξερουμε τι ειναι ο ΟΤΕ και το μεριδιο που εχει στην Ελλδα και στα βαλκανια , αν τον πουλησουμε και αυτον απο που θα μενει στο κρατος να παιρνει κανενα ψιλο ? Αντι να κοιταξουν να αναπτυξουν οτι μπορουν ψαχνουν να αρπαξουν οτι μπορουν και στο τελος θα μας λενε Ελληνοευρωπαιους

[nw_raptor]

Ρε παιδια για τον ΟΤΕ μιλαμε, ολοι ξερουμε τι ειναι ο ΟΤΕ και το μεριδιο που εχει στην Ελλδα και στα βαλκανια , αν τον πουλησουμε και αυτον απο που θα μενει στο κρατος να παιρνει κανενα ψιλο ? Αντι να κοιταξουν να αναπτυξουν οτι μπορουν ψαχνουν να αρπαξουν οτι μπορουν και στο τελος θα μας λενε Ελληνοευρωπαιους

Χωρίς να θέλω να πάρω θέση, το κράτος ήδη παίρνει αρκετά από εσένα.

[Stamatis]

Χωρίς να θέλω να πάρω θέση, το κράτος ήδη παίρνει αρκετά από εσένα.

ΝΑΙ ! Εδω ειναι το ζητημα ποιο κρατος.... αλλα τι παει να πει οτι οταν ποναει το χερι σου το κοβεις ? αντι να κατσουνε να φτιαξουνε τον οτε θα τον ξεπουλησουν κανονικα και αμα δεν μου τα παρει το κρατος απο τον οτε θα μου τα παρει απο αλλου ετσι κι αλλιως οποτε ας μεινει και τιποτα τουλαχιστον . απο τα λιγα που εχουν μενει ...

[hal9000]

Συμφωνώ με τον Stamatis. Ο ΟΤΕ είναι πολύ και μπορεί να γίνει ακόμη ακόμη πιο προσοδοφόρα επιχείρηση για να μην επωφελείται το κράτος. Δηλαδή ο ιδιώτης πιστεύετε ότι θα τον εξυγιάνει και θα τον κάνει αναπτυξιακό φορέα της χώρας καλύτερα από το κράτος; Εγώ νομίζω όχι, θα κοιτάξει την πάρτι του. Νομίζω πως η πώληση του ΟΤΕ δεν αποτελεί καλό βήμα για την πρόοδο των τηλεπικονωνιών της χώρας. Όλα βέβαια είναι σενάρια... οψόμεθα!

[dragonfighter]

Και τα ιδιωτικοποιούν όλα για να μας τα παίρνουν οι ιδιώτες...
Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να είναι όλα ιδιωτικά αλλά να υπάρχει αυστηρός κρατικός έλεγχος ώστε να μην υπάρχει εκμετάλλευση.
Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να μην υπάρχει διαφθορά και η νοοτροπία του τσεπώματος τουλάχιστον στους διοικούντες να πάψει.
Χμμ, λίγο επιστημονική φαντασία ακούγονται όλα αυτά

[lewton]

Ρε παιδια για τον ΟΤΕ μιλαμε, ολοι ξερουμε τι ειναι ο ΟΤΕ και το μεριδιο που εχει στην Ελλδα και στα βαλκανια , αν τον πουλησουμε και αυτον απο που θα μενει στο κρατος να παιρνει κανενα ψιλο ? Αντι να κοιταξουν να αναπτυξουν οτι μπορουν ψαχνουν να αρπαξουν οτι μπορουν και στο τελος θα μας λενε Ελληνοευρωπαιους

Off Topic

Ελληνοευρωπαίοι=Ευρωπαίοι πολίτες ελληνικής εθνικότητας.
Μια χαρά μου ακούγεται (αλλά το αν θα πουληθεί ο ΟΤΕ δεν έχει να κάνει με αυτό).

[artlovergr]

Ήμουν υπέρ της ιδιωτικοποίησης αλλα μ' ένα κράτος ελεγκτή με αυστηρούς κανόνες και νόμους που θα εφαρμόζονται.
Τώρα μετά τα καρτελ των γαλακτοβιομηχανιών των εταιρειών κινητής και πόσα άλλα δεν είμαι και τόσο σίγουρος οτι το κράτος μπορεί η θέλει να ελέγξει. Κανονικά αν ζούσαμε σε μιά κοινωνία οπου όλοι θα υπάγονταν στους νόμους του κράτους και απ την μεριά τους Οι κυβερνήσεις θα κοιτούσαν πως να διασφαλήσουν το κοινό καλό Θα επέλεγα μικρότερο κράτος αλλα με νομικό παρεμβατισμό εκεί που χρειάζεται ένας κράτος αστυφύλακας δηλαδή των κανόνων της αγοράς και του υγειούς ανταγωνισμού εις ώφελος του καταναλωτή

[golity]

Τι ξέρουμε για το επίπεδο τιμών των διαφόρων υπηρεσιών, στις άλλες χώρες της ΕΕ που ιδιωτικοποιήθηκαν οι κρατικές τηλεπικοινωνίες;

[theseeker]

Βλέπω πολλούς να ευαγγελίζονται ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις θα έχουν όφελος οι καταναλωτές, γιατί θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός, θα πέσουν οι τιμές, θα, θα... Θέλω να επισημάνω πως ο ανταγωνισμός, ειδικά σε μια αγορά περιορισμένη, όπως είναι η ελληνική, δε μπορεί παρά μοιραία να γίνει ολιγοπώλιο, με τους λίγους μεγάλους παίκτες που απομένουν να συστήνουν "καρτέλ" (μιας και είναι της μόδας η έκφραση) και να κάνουν κυριολεκτικά ότι θέλουν (μειώνοντας το κόστος με ισχυρό αντίκτυπο στους απασχολούμενους - αυξάνοντας το κέρδος τους κατά το δοκούν). Για να μιλήσουμε με όρους φυσικού συστήματος, ο ανταγωνισμός είναι μια μεταβατική κατάσταση, έως ότου το σύστημα περιέλθει στην κατάσταση ισορροπίας, που είναι το ολιγοπώλιο, αν όχι το μονοπώλιο. Δεν υπερασπίζομαι το κρατικό μονοπώλιο, έχει δείξει κι αυτό το ποιόν του, αλλά μην περιμένετε κρατικό παρεμβατισμό όταν η πολιτική είναι υποταγμένη στην οικονομία, και πολλές φορές δεν κρατά ούτε τα προσχήματα. Αν ψάχνετε για κάτι δίκαιο, τότε καλό θα ήταν να προσθέσετε και τον επιθετικό προσδιορισμό "κοινωνικά" (δίκαιο). Και ο καπιταλισμός από τη φύση του είναι κοινωνικά "άδικος" όταν δε μπορεί να εξασφαλίσει το συμφέρον του ασθενέστερου, αλλά μονίμως μεριμνά με τους μηχανισμούς του για το συμφέρον των μεγάλων (οικονομικά) ισχυρών. Όταν αυτός που παράγει αμοίβεται πενιχρά σε σχέση με την αξία του παραγόμενου προϊόντος, για να καρπώνεται την υπεραξία αυτός που κάθεται σε ένα μεγάλο γραφείο με μια τεράστια καρέκλα και δεν παράγει... τίποτα! Λυπάμαι που βλέπω τόσο κόσμο να βρίσκεται σε πλάνη από τα ψευτοδιλήμματα που βάζει το σύστημα για να αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα. Ευχαριστώ για το χώρο.-

[avekr]

Σύμφωνα με μελέτες, η ελληνική αγορά των 10 εκατ. κατοίκων αντιμετωπίζεται σε πολλούς τομείς
από ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις σαν αγορά σχεδόν 100 εκατ.,
μάλλον λόγω του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης της Ελλάδας (ονομαστικά τουλάχιστον).
Για το λόγο αυτό ο ανταγωνισμός στις τηλεπικοινωνίες πχ. (εκτός της κινητής τηλεφωνίας) υφίσταται ακόμα.

Το θέμα είναι τι θα γίνει όταν ο ρυθμός ανάπτυξης πέσει και φτάσουμε σε κάποιο σημείο κορεσμού
(όπως στην κινητή).
Τότε θα υπάρξει ολιγοπώλιο, καρτέλ και ανύπαρκτος ανατγωνισμός
σε βάρος πάντα του καταναλωτή.

[kostakis]

Βλέπω πολλούς να ευαγγελίζονται ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις θα έχουν όφελος οι καταναλωτές, γιατί θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός, θα πέσουν οι τιμές, θα, θα... Θέλω να επισημάνω πως ο ανταγωνισμός, ειδικά σε μια αγορά περιορισμένη, όπως είναι η ελληνική, δε μπορεί παρά μοιραία να γίνει ολιγοπώλιο, με τους λίγους μεγάλους παίκτες που απομένουν να συστήνουν "καρτέλ" (μιας και είναι της μόδας η έκφραση) και να κάνουν κυριολεκτικά ότι θέλουν (μειώνοντας το κόστος με ισχυρό αντίκτυπο στους απασχολούμενους - αυξάνοντας το κέρδος τους κατά το δοκούν). Για να μιλήσουμε με όρους φυσικού συστήματος, ο ανταγωνισμός είναι μια μεταβατική κατάσταση, έως ότου το σύστημα περιέλθει στην κατάσταση ισορροπίας, που είναι το ολιγοπώλιο, αν όχι το μονοπώλιο. Δεν υπερασπίζομαι το κρατικό μονοπώλιο, έχει δείξει κι αυτό το ποιόν του, αλλά μην περιμένετε κρατικό παρεμβατισμό όταν η πολιτική είναι υποταγμένη στην οικονομία, και πολλές φορές δεν κρατά ούτε τα προσχήματα. Αν ψάχνετε για κάτι δίκαιο, τότε καλό θα ήταν να προσθέσετε και τον επιθετικό προσδιορισμό "κοινωνικά" (δίκαιο). Και ο καπιταλισμός από τη φύση του είναι κοινωνικά "άδικος" όταν δε μπορεί να εξασφαλίσει το συμφέρον του ασθενέστερου, αλλά μονίμως μεριμνά με τους μηχανισμούς του για το συμφέρον των μεγάλων (οικονομικά) ισχυρών. Όταν αυτός που παράγει αμοίβεται πενιχρά σε σχέση με την αξία του παραγόμενου προϊόντος, για να καρπώνεται την υπεραξία αυτός που κάθεται σε ένα μεγάλο γραφείο με μια τεράστια καρέκλα και δεν παράγει... τίποτα! Λυπάμαι που βλέπω τόσο κόσμο να βρίσκεται σε πλάνη από τα ψευτοδιλήμματα που βάζει το σύστημα για να αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα.

Σύμφωνα με μελέτες, η ελληνική αγορά των 10 εκατ. κατοίκων αντιμετωπίζεται σε πολλούς τομείς
από ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις σαν αγορά σχεδόν 100 εκατ.,
μάλλον λόγω του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης της Ελλάδας (ονομαστικά τουλάχιστον).
Για το λόγο αυτό ο ανταγωνισμός στις τηλεπικοινωνίες πχ. (εκτός της κινητής τηλεφωνίας) υφίσταται ακόμα.
Το θέμα είναι τι θα γίνει όταν ο ρυθμός ανάπτυξης πέσει και φτάσουμε σε κάποιο σημείο κορεσμού
(όπως στην κινητή).
Τότε θα υπάρξει ολιγοπώλιο, καρτέλ και ανύπαρκτος ανατγωνισμός
σε βάρος πάντα του καταναλωτή.

Πόσες φορές τα έχω εξηγήσει με καθαρά οικονομικούς όρους αυτά και κάποιοι κύριοι έπεσαν να με φάνε. Τα καρτέλ υπάρχουν από τότε που οργανώθηκε το καπιταλιστικό σύστημα, δεν είναι κάτι καινούριο. Τα μονοπώλια επίσης, κρατικά και ιδιωτικά. Ο πλήρης και ελεύθερος ανταγωνισμός δε νοείται σαν ουσιαστική έννοια σε επιχειρηματικές οντότητες που σκοπεύουν στη μεγιστοποίηση των κερδών. Όσο για το "κοινωνικά δίκαιο", αποτελεί ιδεατή έννοια που υπάρχει απλά για να νομιμοποιεί την παραβατικότητα των κατ'επίφαση και τύποις σοσιαλιστών (αν και βέβαια υπάρχουν και ελάχιστοι πραγματικοί ιδεολόγοι) αφενός και να ολοκληρώνει την αστήρικτη πρακτικά θεωρία του πλήρους ανταγωνισμού αφετέρου.
Και τα χειρότερα δεν ήρθανε ακόμα....

Φιλικά
Κωστάκης

[gtl]

Πόσες φορές τα έχω εξηγήσει με καθαρά οικονομικούς όρους αυτά και κάποιοι κύριοι έπεσαν να με φάνε.

Οι κύριοι, "πέσαμε να σας φάμε" διότι επιμένετε να παρουσιάζετε την αντιμετώπιση της αγοράς από την μαρξιστική σχολή ως δήθεν "κοινό τόπο" της οικονομικής επιστήμης. Η πεποίθηση ότι "η ελεύθερη αγορά, είτε υπό κρατικό έλεγχο, είτε χωρίς, οδηγεί νομοτελειακά σε μονοπώλια ή καρτέλ" αποτελεί θεώρηση της μαρξιστικής/νεομαρξιστικής οικονομικής σχολής, την οποία διόλου δεν συμμερίζεται η πλειοψηφία των οικονομολόγων σήμερα. Αν θέλετε να σεβόμαστε εσάς και τις απόψεις σας, μην προσπαθείτε να τις εμφανίζετε παραπλανητικά ως "απρόσβλητα πορίσματα της οικονομικής επιστήμης", όταν στην πραγματικότητα συνιστούν μια μόνο από πολλές διαφορετικές θεωρήσεις της οικονομίας (και μάλιστα κατά τους περισσότερους οικονομολόγους, την πλέον αποτυχημένη).

Στο τελευταίο, φυσικά, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.

Αλλά όσο επιμένετε να μας "εξηγείτε" το άσπρο ως μαύρο, λες και η οικονομολογία αρχίζει και τελειώνει στις δοκιμασμένες και αποτυχημένες θεωρίες του Καρλ Μαρξ, μην παραπονιέστε ότι "δεν σας φερόμαστε σωστά". Όχι όταν δεν αναγνωρίζετε καν την ύπαρξη (!) στην επιστημονική έρευνα θεωριών διαφορετικών από το διεθνώς ανυπόληπτο και περιθωριοποιημένο "αληθινό μονοπάτι σας".

[WandereR]

Πόσες φορές τα έχω εξηγήσει με καθαρά οικονομικούς όρους αυτά και κάποιοι κύριοι έπεσαν να με φάνε.
Κωστάκης

Ναι την προηγούμενη φορά είχες χρησιμοποιήσει οικονομικούς όρους.

Αν αυτή τη φορά συμφωνείς , με μηνύματα που αναφέρονται στην "υπεραξία του εργάτη", δεν θα ασχοληθεί κανείς μαζί σου....

Εεεε συγνώμη, και ο Μαρξ θα σας έκοβε.

Φιλικά.

Και έχουμε και κάποιους άλλους να υποστηρίζουν οτι στην Ελλάδα λόγω μεγέθους, μοιραία θα αντιμετωπίσουμε καρτελ, σαν παράδειγμα τα γάλατα...

Και αυτό είναι πολύ σοβαρό επιχείρημα γιατι στην Ελλάδα δεν μπορούν δραστηριοποιούνται άλλες εταιρίες του εξωτερικού, όλοι έχουμε υπολογιστές PITSOS.

Οχι, ξυπνάτε, οι πολίτες της ΕΕ δεν μετακινούνται χωρίς διαβατήριο, υπάρχουν δασμοι κλπ κλπ.

Και θα σου πούνε και το ωραίο στο τέλος, τις συνέπειες της ελέυθερης αγοράς και του καπιταλισμου τις βιώνουμε στο πετσί μας.

http://www.heritage.org/research/fea.../countries.cfm
http://www.doingbusiness.org/Explore.../?economyid=77


Αντι να κάτσουμε να δούμε τι είδους φιλελευθερισμό θα έχουμε αρχίζουμε και ρωτάμε το γιατί και το αν.....

[kostakis]

Ναι την προηγούμενη φορά είχες χρησιμοποιήσει οικονομικούς όρους.

Αν αυτή τη φορά συμφωνείς , με μηνύματα που αναφέρονται στην "υπεραξία του εργάτη", δεν θα ασχοληθεί κανείς μαζί σου....

Εεεε συγνώμη, και ο Μαρξ θα σας έκοβε.

Φιλικά.

Οι κύριοι, "πέσαμε να σας φάμε" διότι επιμένετε να παρουσιάζετε την αντιμετώπιση της αγοράς από την μαρξιστική σχολή ως δήθεν "κοινό τόπο" της οικονομικής επιστήμης. Η πεποίθηση ότι "η ελεύθερη αγορά, είτε υπό κρατικό έλεγχο, είτε χωρίς, οδηγεί νομοτελειακά σε μονοπώλια ή καρτέλ" αποτελεί θεώρηση της μαρξιστικής/νεομαρξιστικής οικονομικής σχολής, την οποία διόλου δεν συμμερίζεται η πλειοψηφία των οικονομολόγων σήμερα. Αν θέλετε να σεβόμαστε εσάς και τις απόψεις σας, μην προσπαθείτε να τις εμφανίζετε παραπλανητικά ως "απρόσβλητα πορίσματα της οικονομικής επιστήμης", όταν στην πραγματικότητα συνιστούν μια μόνο από πολλές διαφορετικές θεωρήσεις της οικονομίας (και μάλιστα κατά τους περισσότερους οικονομολόγους, την πλέον αποτυχημένη).

Στο τελευταίο, φυσικά, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.

Αλλά όσο επιμένετε να μας "εξηγείτε" το άσπρο ως μαύρο, λες και η οικονομολογία αρχίζει και τελειώνει στις δοκιμασμένες και αποτυχημένες θεωρίες του Καρλ Μαρξ, μην παραπονιέστε ότι "δεν σας φερόμαστε σωστά". Όχι όταν δεν αναγνωρίζετε καν την ύπαρξη (!) στην επιστημονική έρευνα θεωριών διαφορετικών από το διεθνώς ανυπόληπτο και περιθωριοποιημένο "αληθινό μονοπάτι σας".

Αγαπητοί φίλοι, θα σας απογητεύσω κάπως, αλλά η μόνη ανάλυση που δεν έχω ποτέ διαβάσει, είναι η μαρξιστική. Βλέπεις, στη σύγχρονη εποχή υπάρχει μόνο μία (ή έστω μίας συγκεκριμένης κατεύθυνσης) μορφή διδασκαλίας της οικονομίας, καθώς τις απόψεις σας περί πολλών διαφορετικών θεωρήσεων δε φαίνεται να τις συμμερίζονται οι καθηγητάδες των πανεπιστημίων μας με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Το πρόβλημα είναι ότι η ίδια η "Εισαγωγή στην Πολιτική Οικονομία, εκδόσεις Μπένου" των Γεωργακόπουλου, Λιανού, Μπένου, Τσέκουρα, Χατζηπροκοπίου, Χρήστου (άπαντες καθηγητές Οικονομικής Επιστήμης σε Οικονομικά Πανεπιστήμια του εσωτερικού), καθώς επίσης και η "Μικροοικονομική Θεωρία, εκδόσεις Σμπίλια", των Δρανδάκη, Μπήτρου, Μπαλτά (καθηγητές Οικ. Παν. Αθηνών), τις οποίες εδιδάχθημεν στην ακαδημαϊκή μας πορεία, μόνο Μαρξιστικού τύπου προσεγγίσεις δεν αποτελούν. Στην ανάλυσή τους αναφέρεται ρητά ότι
α) "Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς παραγωγικούς κλάδους, που η λειτουργία τους να προσεγγίζει τη λειτουργία του πλήρους ανταγωνισμού" και αναφέρεται στις αγορές γεωργικών προϊόντων και τις χρηματιστηριακές αγορές (Εισαγωγή στην Πολιτική Οικονομία, εκδόσεις Μπένου, Σελ. 167) και "οι υποθέσεις αυτές (για το μοντέλο του πλήρους ανταγωνισμού) ουδέποτε ικανοποιούνται όλες" (Μικροοικονομική Θεωρία, εκδόσεις Σμπίλια, τόμος Β', σελ. 66). Ποια η διαφορά αυτών από την άποψη που εκφράζω ότι ο πλήρης ανταγωνισμός υπάρχει μόνο για μελετητικούς σκοπούς και δεν έχει πρακτική εφαρμογή στις αγορές προϊόντων;
β) "Στο μονοπώλιο σε σχέση με τον τέλειο ανταγωνισμό παρατηρούμε ότι υπάρχει αφενός μεν μεταφορά πόρων από τον καταναλωτή στην επιχείρηση αφετέρου δε απώλειες αποτελεσματικής χρήσεως των πόρων, που μειώνουν την κοινωνική ευημερία" (Μικροοικονομική Θεωρία, εκδόσεις Σμπίλια, τόμος Β', σελ. 130). Ποια η διαφορά της συγκεκριμένης φράσης από αυτό που αναφέρω στο προηγούμενο post μου ότι το "κοινωνικά δίκαιο" αποτελεί ιδεατή έννοια; εδώ θα σημειώσω ότι οι φίλοι που έσπευσαν να μου κολλήσουν την ταμπέλα του μαρξιστή, μάλλον δεν έδωσαν και ιδιαίτερη βάση στη φράση "παραβατικότητα των κατ'επίφαση και τύποις σοσιαλιστών" που χρησιμοποίησα για να δείξω ότι το οποιοδήποτε μοντέλο δεν αποτελεί πανάκεια, αν δεν το διαχειρίζονται άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας.
γ) "Το μονοπώλιο και ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός (καθώς επίσης και το ολιγοπώλιο), σε σύγκριση με τον πλήρη ανταγωνισμό, είναι μορφές αγοράς οικονομικά ασύμφορες από την πλευρά της κοινωνικής οικονομίας" (Εισαγωγή στην Πολιτική Οικονομία, εκδόσεις Μπένου, Σελ. 198). Τα σχόλια δικά σας.
Αν όλα τα ανωτέρω σας φαίνονται μαρξιστικά, απευθυνθείτε στους φίλτατους καθηγητές (που προφανώς διαθέτουν υπέρτερες, των ημών, γνώσεις), για να επιβεβαιώσετε την αριστερίζουσα φιλοσοφία και αφετηρία τους.
Και μία δική μου ερώτηση προς τους υποστηρικτές του συστήματος της ελέυθερης αγοράς (ή έστω των διαφόρων θεωρήσεων, που τελικά καταλήγουν σε κάτι αντίστοιχο) : γιατί σε όλες τις προσεγγίσεις περί δημοσιονομικής ή νομισματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των βασικών μακροοικονομικών προβλημάτων (πληθωρισμός, ανεργία, ελλείμματα κλπ.), η μοναδική σταθερά που χρησιμοποιείται στο εκάστοτε υπόδειγμα, αφορά την ακαμψία των τιμών των προϊόντων προς τα κάτω; Μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα με μειώσεις κόστους, με μειώσεις μισθών, με αύξηση της παραγωγικότητας χωρίς μισθολογικές προσαρμογές, με, με, με… αλλά το ενδεχόμενο μείωσης των τιμών, έστω και βραχυπρόθεσμα, έστω και ως απλή θεωρία, δεν προκύπτει πουθενά. Μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει αυτό; (αφού δε θέλει κανείς να απαντήσει στο ερώτημα περί συγκέντρωσης και ανταγωνισμού, ας απαντήσει σε αυτό).
Αυτά και συγνώμη αν σας κούρασα. Δεν επιθυμώ προσωπική αντιδικία με κανέναν, κυρίως από τους συνforumϊτες που θεώρησαν ότι τους έθιξα (που δεν έχω κανέναν τέτοιο σκοπό), αλλά δεν μπορώ να ακούω συνέχεια για τα καλά της ελεύθερης οικονομίας και να βλέπω μόνο κακά για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Πείτε με κομμουνιστή, πείτε με Μαρξιστή, πείτε με ονειροπαρμένο, εγώ δεν μπορώ να δέχομαι αδιαμαρτύρητα αυτή την πλήρη «απελευθέρωση» των αγορών. Γιατί, απ’ότι καταλαβαίνω η «απελευθέρωση» των αγορών απειλεί να οδηγήσει σε υποδούλωση τους αγοραστές, αλλά και τους εργαζόμενους.

Φιλικά
Κωστάκης