Μπορεί η Ευρώπη να ζήσει ακόμη και πόλεμο;

[29gk]

Μπορεί η Ευρώπη να ζήσει ακόμη και πόλεμο;

Ένα άρθρο-προβληματισμός

Ovidiu Nahoi
Άρθρο από eurozine

Η κρίση στην Ευρώπη είναι τόσο βαθιά και τόσο απρόβλεπτη που ακόμη και “σκοτεινά σενάρια” περί πολέμου μέσα στην επόμενη δεκαετία έχουν ακουστεί από επίσημα χείλη!

Ο Πολωνός υπουργός Οικονομικών Jan Vincent-Rostowski απευθυνόμενος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το περασμένο Σεπτέμβριο είχε πει:

“Πρέπει να σώσουμε την Ευρώπη με κάθε κόστος. Ο κίνδυνος ενός ενδεχόμενου πολέμου κατά τα επόμενα δέκα χρόνια είναι ένα σενάριο που θα πρέπει να λαμβάνεται υπ΄ ΄όψιν. Εάν η "ζώνη του ευρώ» εξαφανιστεί, εάν πρόκειτε να εκραγεί, τότε υπάρχει ο κίνδυνος. Εάν η ΕΕ δεν μπορεί να αντέξει αυτό το σοκ, το όλο ευρωπαϊκό εγχείρημα θα είναι σε μεγάλο κίνδυνο, που θα οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου, μετά από χρόνια, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα άλλο μεγάλο κίνδυνο”.

Πολλοί απόρησαν: πόλεμος στην Ευρώπη; Ακούγεται απίστευτο στους Ευρωπαίου ,η η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων δεν ζούσαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας μεγάλης στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Ακόμη και η ιστορία της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές του 1990 δεν “άγγιξε” άμεσα τους Ευρωπαίους. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα κατά της άποψης ότι θα μπορούσε να ξεσπάσει ένας πόλεμος στην Ευρώπη. Αλλά πόσο έγκυρα είναι πια στη μέση της ευρωπαϊκής καταιγίδας ;


Τι θα φέρει η διάλυση της Ευρώπης;

Μπορεί η Ευρώπη πραγματικά να διαλυθεί; Ζακ Ντελόρ, Γιούργκεν Χάμπερμας, , Ντάνιελ Νταϊάνου, και άλλοι συζητούν για τα αίτια της τρέχουσας κρίσης - και πώς μπορεί να λυθεί. Ένα επιχείρημα είναι ότι "οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα επιτρέψουν τη διάλυση». Αλλά για ποιους ηγέτες μιλάμε; Είναι οραματιστές; Σίγουρα όχι.

Η κατάρρευση του ευρωπαϊκού ονείρου φέρει στο προσκήνιο μια εντελώς διαφορετική μορφή ηγέτη. Μπορούμε να αισθανθούμε ήδη την παρουσία τους σε πολλά έθνη.Και η επιρροή τους γίνεται όλο και μεγαλύτερη.


Οι Φλαμανδοί εθνικιστές, για παράδειγμα, είναι σε θέση να μετατρέψουν το σχηματισμό μιας βελγικής κυβέρνησης σε μια αδύνατη εξίσωση. Οι ακτιβιστές Jobbik της Ουγγαρίας, με τις ιδέες αλυτρωτισμού τους, έχουν επηρεάσει έντονα την υιοθέτηση του συντάγματος.

Οι Φιλανδοί και οι νεοφιλελεύθεροι της Σλοβακίας του Κόμματος Ελευθερίας και Αλληλεγγύης (SaS), αν και μειονότητες, έπεισαν τις εύθραυστες κυβερνήσεις των χωρών τους να επιβάλλουν τους όρους για τα δάνεια προς την Ελλάδα. Για αυτούς, η εθνική υπερηφάνεια είναι πιο σημαντική από τη διάσωση της Ευρώπης.

Στη Γαλλία, με το Εθνικό Μέτωπο να απειλεί να κλέψει ψήφους από το κυβερνών UMP, στράφηκαν σε μια γελοία ρητορική για τους Ρουμάνους, τους οποίους παρουσιάζουν ως υπεύθυνους για όλα τα πιθανά κακά. Ομοίως, η ολλανδική ακροδεξιά έχει ωθήσει την κυβέρνηση στη Χάγη σε μια παράλογη κατάσταση κατά της εισδοχής της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας στο Σένγκεν.

Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να συνεχιστούν. Οι πολιτικοί αυτού του είδους δεν χαρακτηρίζονται από μια κουλτούρα συμβιβασμού, αλλά από το αίτημά τους να υπερασπίζονται το εθνικό συμφέρον με κάθε κόστος και της ανόρθωσης πραγματικών ή φανταστικών ιστορικών λαθών. Τι θα κάνουν όταν θα βρίσκονται στην εξουσία; Θα απογοητεύσουν τους ψηφοφόρους τους, δείχνοντας αδυναμία να διαπραγματευτούν; Ή θα επιλέξουν ένα πικρό τέλος;

«Δεν υπάρχουν πλέον λόγοι για έναν πόλεμο στην Ευρώπη».

Αυτό είναι ό, τι νομίζουμε και πιστεύουμε. Αλλά το έργο ολοκλήρωσης της οικονομικής και κοινωνικής επιτυχίας της Ευρώπης τις τελευταίες δεκαετίες έχει απλώς καλύψει τις παλιές εντάσεις που μπορεί να φουντώνουν και πάλι σε καιρούς κρίσης.

Διάφορες συμμαχίες θα παρουσιαστούν στη συνέχεια, με τα μικρότερα και πιο αδύναμα κράτη να περιστρέφονται γύρω από τις "μεγάλες δυνάμεις". Δεδομένου ότι η ενιαία αγορά υποχωρεί , η οικονομική υποταγή των μικρών οικονομιών από τις μεγάλες έχει αρχίσει.

Ένα είδος εσωτερικής αποικιοκρατίας θα αναλάβει τον έλεγχο, με μεγάλες εταιρείες που υποστηρίζονται, απροκάλυπτα πλέον, από τις κυβερνήσεις των μεγαλύτερων κρατών μελών. Ο ανταγωνισμός για εμπορικά προνόμια θα προκαλέσει συγκρούσεις που είναι αδιανόητες σήμερα.

Ας μην ξεχνάμε τα τοπικά προβλήματα: αυξανόμενη ένταση μεταξύ των Βαλλόνων και Φλαμανδών, τα αιτήματα των Βάσκων της Καταλονίας το εθνικιστικό κίνημα της Κορσικής , οι συγκρούσεις μεταξύ Ρουμάνων και Ούγγρων, ή μεταξύ Ούγγρων και οι Σλοβάκων. Για να μην αναφέρουμε τα Βαλκάνια! Η αποτυχία ενοποίησης θα οδηγήσει στην εκ νέου ανακάλυψη των εθνικών σχεδίων. Το πρόβλημα στα Βαλκάνια είναι ότι κάθε έθνος (είτε πρόκειται για βουλγαρικό, ρουμανικό, ελληνικό, αλβανικό, σερβικό ή “μακεδόνικο” ) θέλει να είναι "μεγάλο”. Αλλά ένα μεγάλο έθνος προϋποθέτει τουλάχιστον ένα μικρό γείτονα. Και έτσι ο παραλογισμός δεν τελειώνει ποτέ.


«Οι ευρωπαίοι πολίτες δεν είναι σε καμία διάθεση για πια τον πόλεμο".

Γιατί να θέλεουν Ευρωπαίοι πολίτες σήμερα να πεθαίνουν σε ένα χαντάκι, αντί να απολαμβάνουν τον κόσμο, με γενναιόδωρους μισθούς του, πολυήμερες διακοπές, κοινωνικές παροχές, καλό φαγητό, υπέροχες πόλεις ; Γιατί θα ακολουθήσουν τις προτροπές των ηγετών ;

Αυτό θα ήταν αλήθεια αν δεν βλέπαμε τη βία που έχει ξεσπάσει στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Ποιοι λαμβάνουν μέρος; Τα μέλη της νέας γενιάς με μικρή πρόσβαση στον τρόπο ζωής της μεσαίας τάξης και οι μεσήλικες Ευρωπαίοι. Οι νέοι στερούνται της δυνατότητας να βρουν μια δουλειά που θα τους επιτρέψει να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή. Δεύτερης γενιάς μετανάστες που δεν έχουν ενσωματωθεί και βιώνουν μια κρίση ταυτότητας. Και όλα τα είδη των άλλων επαναστατών χωρίς αιτία.

Πολλοί θα ενταχθούν σ΄έναν πραγματικό πόλεμο, εάν οι ασυνείδητοι ηγέτες τους προσφέρουν, για πρώτη φορά στη ζωή τους, ένα σκοπό. Η δυνατότητα ενός «καλύτερου και δικαιότερου κόσμου" θα φανεί ελκυστική στα μάτια τους, τα εθνικιστικά συνθήματα θα τους “μεθύσουν”, θα πιστέψουν ότι θα μπορούν να ληστεύουν και να βιάζουν χωρίς να υποστούν τις συνέπειες αργότερα. Αυτά ήταν τα συστατικά του γιουγκοσλαβικού δράματος. Βέβαια, κανένα από αυτά δεν φαίνεται να είναι πιθανό σήμερα. Αλλά είναι δυνατόν να συμβούν.

Ας θυμηθούμε μια παλιά παροιμία: να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί να γίνει πραγματικότητα!

http://www.onalert.gr/default.php?pn...6&art_id=12317

Mε αφορμη το παραπανω αρθρο και την κατασταση της Ευρωπης ή της Ενωμενης Ευρωπης σημερα, ποιες θεωρειτε οτι μπορει να ειναι οι προοπτικες της ;

Τι θελουν οι κυβερνησεις και τι οι λαοι ? Θελουν πραγματικα κατι οι λαοι, εχουν και μπορουν να εκφραστουν ή ακομα απλα πορευονται συμφωνα με τις επιταγες των πολιτικων τους ;

Υπαρχει ο εθνικιστικος κινδυνος και σε ποιο βαθμο ? Ποσες ομοιοτητες εχει το 2012 με το 1912 ή το 1932 ;

Εχει εκλειψει πραγματικα ο πολεμος ως τροπος επιλυσης των διαφορων αναμεσα στις χωρες του λεγομενου προηγμενου δυτικου κοσμου ;

[YiannisM]

Mε αφορμη το παραπανω αρθρο και την κατασταση της Ευρωπης ή της Ενωμενης Ευρωπης σημερα, ποιες θεωρειτε οτι μπορει να ειναι οι προοπτικες της ;

Δύσκολο να προβλέψει κανείς, αλλά νομίζω ότι οι φόβοι του άρθρου είναι υπερβολικοί. Το σίγουρο είναι ότι βρισκόμαστε σε μεταβατική περίοδο και ότι θα ξέρουμε καλύτερα όταν η σκόνη θα έχει καταλαγιάσει.

Τι θελουν οι κυβερνησεις και τι οι λαοι ? Θελουν πραγματικα κατι οι λαοι, εχουν και μπορουν να εκφραστουν ή ακομα απλα πορευονται συμφωνα με τις επιταγες των πολιτικων τους ;

Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις και οι λαοί θέλουν κυρίως τα ίδια πράγματα: Ευημερία + Ειρήνη.

Αυτό εκφράζεται μέσω του κοινοβουλευτισμού σε αρκετά καλό βαθμό, και σύμφωνα με τις επιταγές όχι των πολιτικών που ρωτάς αλλά των πολιτικών ρευμάτων που δημιουργούνται κι εξελίσονται στην κοινωνία σε σχέση και με τις γενικότερες (διεθνείς) συνθήκες κι επιρροές, και τα οποία (καταρχήν κι εν τέλει) επιλέγουν και τους πολιτικούς.

Υπαρχει ο εθνικιστικος κινδυνος και σε ποιο βαθμο ? Ποσες ομοιοτητες εχει το 2012 με το 1912 ή το 1932 ;

Στην Ελλάδα οι πρόσφατες εθνικιστικές κορώνες που ακούμε και τελευταία (με αφορμή την κρίση και τον αντι-μνημονιακό πυρετό) και που προέρχονται τόσο από την ακρα δεξιά όσο και από την ακρα αριστερά μας λένε ότι υπάρχει εθνικιστικός παροξυσμός, αλλά δε νομίζω ότι αποτελεί κίνδυνο για την ώρα (εκτός από κίνδυνο μαζικής αποβλάκωσης των ψηφοφόρων φυσικά).

Εχει εκλειψει πραγματικα ο πολεμος ως τροπος επιλυσης των διαφορων αναμεσα στις χωρες του λεγομενου προηγμενου δυτικου κοσμου ;

Προς το παρόν, ναι. Για το απώτερο μέλλον, κανείς δε μπορεί να ξέρει.

[sonic]

Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις και οι λαοί θέλουν κυρίως τα ίδια πράγματα: Ευημερία + Ειρήνη.

Είσαι σίγουρος για αυτό;

[YiannisM]

Είσαι σίγουρος για αυτό;

Αυτό προκύπτει λογικά από το γεγονός ότι οι πολιτικοί εκλέγονται από τους λαούς τους.

Αλλά και από το ότι η ευημερία και η ειρήνη είναι αγαθά που συμφέρουν και τους δυο (στις περισσότερες των περιπτώσεων τουλάχιστον)

[PopManiac]

Δεν είναι καθόλου απίθανα τα όσα περιγράφει το άρθρο.

Στον ίδιο βαθμό - και χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας - όμως που με βάση τα σημερινά στοιχεία μπορεί κανείς να 'προβλέψει' πως σε 10 χρόνια θα βιώσουμε την πρώτη alien invasion του πλανήτη.

Εννοώ - για όσους κακοπροαίρετα μου αποδώσουν κοροϊδία - πως τα σημερινά δεδομένα δεν δίνουν σώνει και καλά μια τέτοια εικόνα μόνο εικασίες.

Να το θέσω και αλλιώς:

Μπείτε σε μια χρονομηχανή και ταξιδέψτε στο 1989-90 όταν σειόταν η Ευρώπη από επαναστάσεις και αλλαγές καθεστώτων. Οι πιθανότητες τότε να ξέσπαγε πόλεμος κάπου ήταν πολύ μεγαλύτερες και όμως δεν έγινε.

Δεν σημαίνει πως και τώρα ΔΕΝ θα γίνει, απλά ΔΕΝ έχουμε δεδομένα.

Αλλά, καλογραμμένο το κομματάκι και καλή η μετάφραση

[MNP-10]

Σημερα δεν υπαρχει εξαθλιωση στην Ευρωπη στο βαθμο που υπηρχε στα '30ς μετα τον Α' ΠΠ - και η διατηρηση ενος επιπεδου ζωης οπως το σημερινο απλα δε ριψοκινδυνευεται για τις φρικες του πολεμου ακομα και οταν υπαρχουν σοβαρατοτα ιδεολογικα θεματα. Οποτε η απαντηση ειναι οχι για την αμεση πιθανοτητα ενδοευρωπαϊκου πολεμου. Υπαρχει μεγαλυτερος κινδυνος για εμπλοκη κρατων της ευρωπης με τριτους.

[bluesattack]

Υπαρχουν ανθρωποι στην ζωη που εχουν ζησει παγκοσμιο πολεμο.Αυτο δειχνει ποσο 'μακρινο' ειναι στην πραγματικοτητα.

[sonic]

Αυτό προκύπτει λογικά από το γεγονός ότι οι πολιτικοί εκλέγονται από τους λαούς τους.

Αλλά και από το ότι η ευημερία και η ειρήνη είναι αγαθά που συμφέρουν και τους δυο (στις περισσότερες των περιπτώσεων τουλάχιστον)

Καλή η λογική σου, και σωστή σε ένα βαθμό, μόνο που δεν ισχύει πλέον, και δεν ξέρω αν ίσχυε και ποτέ.

Παράδειγμα, Ελλάδα/Ιταλία, μη εκλεγμένος πρωθυπουργός και δη τραπεζίτης. Ακόμα και σε παραδείγματα εκλεγμένων οι επιλογές τους μόνο λαϊκή εντολές δεν ακολουθούν. Λ.χ. πόλεμος στο Ιρακ, πολύ μεγάλο ποσοστό των Βρετανών ήταν κατά,κ.α.

Οπότε πως γίνεται να λες ότι έχουμε κοινό συμφέρον; Από που προκύπτει αυτό; Με τι απτά παραδείγματα μπορείς να το υποστηρίξεις;

[YiannisM]

@sonic,
οι προσωρινοί μη εκλεγμένοι πρωθυπουργοί της Ελλάδας & Ιταλίας δεν αναιρούν τον κανόνα ότι προέρχονται από το λαό (έστω και έμεσα), από τη στιγμή που διορίστηκαν από την πλειοψηφία των εκλεγμένων και με συγκεκριμένη αποστολή σε συγκεκριμένες αντικειμενικά κρίσιμες συνθήκες.
Νομίζω λοιπόν ότι συνεχίζει να ισχύει αυτό που είχα πει. Και τουλάχιστον για τα πολύ γενικά αγαθά της ευημερίας και της ειρήνης που είχα αναφέρει.

Τώρα, ότι μπορεί να υπάρχουν και πολιτικές δυνάμεις που κατά καιρούς αποσκοπούν στο κακό, είτε κατά λάθος ή εξεπίτηδες, είναι και αυτό πιθανό αλλά στη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Θα πρέπει λοιπόν αυτού του είδους οι ισχυρισμοί της εξαίρεσης να αποδεικνύονται επαρκώς, όχι οι ισχυρισμοί του κανόνα.

[sonic]

Ωραία η ρητορική, αλλά παράδειγμα δεν μου έδωσες. Εγώ σου έδωσα εκλεγμένου που πήγε αντίθετα στην θέληση αυτών που τον εξέλεξαν, και είναι ένα από πολλά.

[YiannisM]

Παράδειγμα ότι οι πολιτικοί κατά κανόνα ωφελούνται κι επιθυμούν την ευημερία και την ειρήνη για το λαό τους; Μα αυτό είναι αυτονόητο, τουλάχιστον για το διάστημα διακυβέρνησής τους, εκτός κι εάν δεν τους ενδιαφέρει η υστεροφημία τους και η επανεκλογή τους.
Σου φέρνω το παράδειγμα ακόμη και του Ανδρέα Παπανδρέου που ενώ (κατά τη γνώμη μου) μας κατάστρεψε, εν τούτοις μοίρασε ευημερία στο λαό αν και πρόσκαιρη και σε βάρος του μέλλοντος.


Σχετικά με τον εκλεγμένο που πήγε αντίθετα στην θέληση αυτών που τον εξέλεξαν, νομίζω ότι η λαϊκή εντολή στους εκλεγμένους είναι να υπηρετούν το συμφέρον της χώρας για το διάστημα της θητείας του με τον τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν καλύτερα και για τον οποίο έχουν την ευθύνη. Αυτό σε αμφίδρομη επικοινωνία με το λαό και ειδικά την πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους, αλλά όχι καθ'ύπόταξη σε απειλές και τραμπουκισμούς κάποιων εγκάθετων ή/και ακραίων (εάν εννοείς αυτά).

[chat1978]

Εγώ δεν πιστεύω ότι θα γίνει ξανά πόλεμος στην Ευρώπη. Είναι τόσο ριμαγμένη και όλη της ευημερία εξαρτάται από τις αποικίες επίσημς ή ανεπίσημες.

Κίνα και Ινδία μεγαλώνουν τόσο πολύ και για να μην ξεχνάμε την Νότια Αμερική που η ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια της εσωτερικής φαγομάρας. Άσε που δεν βλέπω και σοβαρά εθνικιστικά φρονήματα καθώς με τον ένα ή άλλο τρόπο όλοι σε πολυεθνικές δουλεύουν και κάθε μέρα συναλλάσονται με πολίτες από άλλα κράτη.

Δυστυχώς η μάστιγα της Ευρώπης είναι οι τράπεζες της και αυτό ακόμα δεν το έχουν καταλάβει τουλάχιστον Βέλγιο. Προς το παρών όλα μέλι γάλα. Κάτι σαν Ελλάδα πριν καεί μεμονωμένα ο κώλος του καθενός. Όλοι μια από τα ίδια είμαστε τελικά, ίσως γιατί ο καναπές, τηλεόραση και ιντερνετ είναι διεθνείς αξίες τελικά.

Off Topic

Και δεν αποκλείω τον εαυτό μου από τα παραπάνω.

[guardianhelm]

Παιδιά, ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία. Από το 2009 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, πώς μπορεί κανείς να πιστεύει ότι οι αποφάσεις που παίρνονται σήμερα αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία του λαού;

Το πρόβλημα με τον κοινοβουλευτισμό είναι κατ'αρχήν ότι ψηφίζεις μεταξύ περιορισμένων επιλογών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στην περίπτωσή μας να αντιλαμβάνεσαι ότι δεν γουστάρεις κανέναν, αλλά παρ'όλα αυτά επιλέγεις τον λιγότερο κακό, ακριβώς επειδή δεν έχεις άλλη επιλογή. Αυτό το πρόβλημα υπάρχει εδώ και τουλάχιστον μερικές δεκαετίες. Η κομμουνιστική αριστερά έχασε μετά τον εμφύλιο, οπότε απέκτησε κακό όνομα. Μετά τη χούντα ο λαός απέφευγε τη δεξιά όπως ο διάολος το λιβάνι. Οπότε παρουσιάστηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου που έδωσε αριστερές (και καλά) ιδέες χωρίς την ταμπέλα του κομμουνισμού.

Σήμερα, είναι που είναι χειρότερα τα πράγματα πολιτικά, αλλά δεν έχουμε και έναν ρήτορα να λαϊκίσει αποτελεσματικά. Ποιον θα ψηφίσεις; Τον Σαμαρά που αλλάζει άποψη κάθε δευτερόλεπτο; Τον Παπανδρέου που όλοι τον φωνάζουν ηλίθιο και καταστράφηκε σε μεγάλο μέρος και από τα ΜΜΕ (ειδικά το δημοφήψισμα ήταν το αποκορύφωμα, δεν ξέρω καν πώς μπερδεύτηκε ο κόσμος και την θεώρησε κακή ιδέα); Τον αντικαταστάτη του, Κουβέλη; Ντόρα; Καρατζαφέρη; Παπαρήγα;

Και για να απαντήσω και στο θέμα, δεν νομίζω ότι είναι πολύ πιθανός ένας πόλεμος. Όπως είπαν κι άλλοι παραπάνω, είναι πιο πιθανό τρίτοι να θέλουν να εκμεταλλευτούν τα ευρωπαϊκά προβλήματα, αλλά και αυτό ακόμα είναι κάπως τραβηγμένο.

[Crosswind]

Σχετικά με τον εκλεγμένο που πήγε αντίθετα στην θέληση αυτών που τον εξέλεξαν, νομίζω ότι η λαϊκή εντολή στους εκλεγμένους είναι να υπηρετούν το συμφέρον της χώρας για το διάστημα της θητείας του με τον τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν καλύτερα και για τον οποίο έχουν την ευθύνη.

Οι εκλεγμένοι εκλέγονται γιατί ο λαός εγκρίνει το προεκλογικό τους πρόγραμμα. Όταν βγαίνουν και εφαρμόζουν τα ακριβώς αντίθετα, δεν έχουν λαϊκή εντολή. Τελεία και παύλα.